Jak bez stresu i krzyku namówić malucha do kilku minutowej zabawy we własnym towarzystwie? Na stół wyciągam koraliki a sama delektuję się ciepłą kawą, chwilą ciszy i widokiem bawiącego i zadowolonego dziecka. ツ U Nas to rzadkość, ponieważ Melka musi mieć towarzysza u swego boku podczas zabaw, nawet kiedy wozi lalkę w wózku potrzebuje asysty.
Koraliki do prasowania, to rzecz, która jest już chyba wszystkim znana. Jakiś czas temu będąc w sklepie Melka je zobaczyła i stwierdziła, że ona chce te kolorowe koraliki. シ Zaryzykowałam i dorzuciłam je do zakupów. Ryzyko było takie, że na opakowaniu widnieje informacja, że zabawka jest przeznaczona dla dzieci powyżej pięciu lat. Warto jednak tutaj zaznaczyć, że Amelka, która w marcu kończy trzy latka, radzi sobie z nimi świetnie. My kupiłyśmy te koraliki w plastikowym pojemniku i miałyśmy jeszcze jedną zabawę na starcie. Posegregowałyśmy koraliki według kolorów, aby później było łatwiej. ツ
Wystarczy ułożyć te koraliki na specjalnej podstawce, przyłożyć papier do pieczenia i delikatnie zaprasować. Z racji tego, aby uniknąć nerwów i frustracji Melki, poszperałam w internecie i znalazłam kilka wzorów i je wydrukowałam i według nich układałyśmy nasze koraliki.
Pierwszym dziełem od początku do końca zrobionym przez Melkę to ten uroczy żółw. Przepadła. Teraz długimi godzinami siedzimy przy stole i układamy co rusz to nowe wzory. シ Fajny pomysł na spędzenie kilku fajnych, wspólnych chwil. Nawet nie macie pojęcia jaka radość jest przy każdym skończonym dziele. ツ A to nie tylko zabawa ale i nauka, więc mamy 2w1. シ
Gotowe obrazki mogą mieć wiele zastosowań, np:
breloczki - u Nas w rodzinie chyba nie ma już osoby, która nie ma przypiętego przy kluczach jakiegoś cudaka. =)
podkładki pod kubek
magnesy na lodówkę
zakładki do książek
ozdoby do ręcznie robionych kartek okolicznościowych
oraz wiele wiele innych.
Macie jakieś propozycje co można jeszcze z nich zrobić? Chętnie się czymś ciekawym jeszcze zainspirujemy. =) A może nie znacie jeszcze tych koralików? Jeśli nie, to koniecznie spróbujcie. Frajda murowana. シ Buźka.
Niedawno na blogu pojawił się przepis Czas na... małe co nie co - kruche ciastka z czekoladą. Dziś przychodzę również z pomysłem na ciasteczka, bo przecież nic nie poradzę na to, że uwielbiam wszystko co słodkie. Dodatkowo zima za oknem sprawia, że więcej czasu spędzam w swoich kuchennych, czterech kątach. Więc popełniłam kolejną kuchenną rewolucję i tak oto są i one. ツ Nie będę już dalej przedłużać, więc jeśli jesteście zainteresowani to zapraszam po przepis. =)
Składniki:
250 g mąki pszennej
130 g cukru
30 g ciemnego kakao
100 g margaryny
1 duże jajko
60 g kolorowych drażetek
1 opakowanie cukru waniliowego
1 łyżeczka proszku do pieczenia
Do dekoracji:
kilka drażetek
Przygotowanie: Miękką margarynę wraz z cukrem i cukrem waniliowym utrzeć za pomocą miksera. Następnie dodać jajko, dokładnie połączyć a następnie powoli wsypać przesianą wcześniej mąkę wraz z proszkiem do pieczenia i kakao. Zagnieść ciasto a na końcu dodać draże i dokładnie wszystko wymieszać łyżką lub zagnieść ręką. Z ciasta uformować małe kulki a następnie spłaszczyć je ręką. Blachę wyłożyć papierem do pieczenia i wyłączyć na nią gotowe ciastka w odstępach od siebie, aby nic się nie skleiło. Na zakończenie w każde ciastko delikatnie wcisnąć po kilka drażetek. Piec w temperaturze 180 stopni przez 15 minut. I gotowe. ツ Takimi słodkościami nie pogardził by nawet ciasteczkowy potwór. =)
Kiedy tylko kończył się rok szkolny, pod gruszą stawał Nasz
mały namiot, który był swego rodzaju twierdzą.
To
bieganie po lesie, poszukiwanie czterolistnej koniczyny, robienie bukietów z
polnych kwiatów, zbieranie jabłek zza płotu, czy czerwone
porzeczki, które rosły w ogrodzie za domem.
Wspólne odgadywanie
haseł w familiadzie.
Wycieczki rowerowe -
chodź ja do tej pory zdecydowanie bardziej wolę spacerowanie niż jazdę na
czterech kółkach (tak, w czasie dzieciństwa, więcej drogi rower prowadziłam niż
jeździłam ale w końcu jak się zjechało z górki, to trzeba było również pod nią
wejść). =D
Leżenie na zielonej
trawie i patrzenie w chmury.
Jeżyny, które codziennie
rano biegałam zbierać na kompot i mięta z ogródka, którą babcia parzyła nam o
poranku.
To mój ulubiony różowy
plecak z królikiem, który był wszędzie tam gdzie ja.
Moje dzieciństwo to
trójkołowy rowerek, którym uwielbiałam jeździć po mieszkaniu, wtedy jego
atrakcyjność osiągała maksimum. シ
To miętowy trabant, w
którym tata pozwalał Nam przyklejać z tyłu naklejki w ilościach hurtowych -
była tam dość spora kolekcja. シ
Mycie auta, to był jeden
z naszych obowiązków, który często (żeby nie powiedzieć, że zawsze), kończył
się zalanym ogródkiem, kałużami dookoła oraz nie do końca czystym samochodem. =)
Pamiętam piaskownicę przed naszym domem, ale nie taką zwyczajną, którą możecie
znaleźć na każdym placu zabaw.
7 tony piachu, to był
dla Nas istny raj. ツ
I co tam babki, u Nas
powstawały przeogromne zamki i pałace z krętymi schodami.
Basen rozstawiony w upalne lato na samym środku podwórka.
To wypady do zoo,
wesołego miasteczka czy przejażdżka na diabelskim młynie.
Dzieciństwo to...
Ogródek dziadka, gdzie
przesiadywaliśmy godzinami, kwiaty, o które dbaliśmy, żeby zerwać i zabrać do
domu.
Tańce i hulańce.
To właśnie z tą działką
kojarzy mi się beztroska, kolczyki z wiśni oraz przeogromna huśtawka, na której
teraz huśtam się wspólnie z Amelką.
Post udostępniony przez Gośka (@optymistyczna_kobieta)
Wspólne wycieczki w góry
i do lasu w poszukiwaniu grzybów.
Kiedy była brzydka
pogoda i za oknem padał deszcz a my byliśmy zmuszeni pozostać w domu, z gazet
wycinałam "łazanki" (nie wiem czemu tak), chowając je później w
przeogromnej tajemnicy do zamrażalki. =D
Nie raz babcia musiała
być ostro zdziwiona, ale jak widać moja wyobraźnia nie znała granic. シ
Godzinami graliśmy w
warcaby, karty czy w bingo.
Nigdy nie narzekałam na
nudę. =)
Jako typowa maruda i niejadek w jednym, grymasiłam przy każdej możliwej
okazji.
Wiecie jaki sposób
znaleźli na mnie najbliżsi?
Przy setnym pytaniu
"co to za mięso...?"
Otrzymałam odpowiedź, że
"...z dziabonga". :D
Teraz się z tego śmieję,
ale kiedyś w to naprawdę wierzyłam, dopytując "ale co to takiego",
dostawałam opis, który pasował mi do strusia pędziwiatra, widywanego w bajkach,
który był mieszanką wspólnie z flamingiem... ツ
Mam świadomość, jak
głupio to brzmi, ale moja wyobraźnia bardzo bujnie pracowała i pewne rzeczy po
wstępnej analizie po prostu przyjmowałam na wiarę. ッ
Karmiliśmy gołębie w
parku, przy fontannie okruchami z chleba, które skrupulatnie zbieraliśmy zawsze
ze stołu po śniadaniu.
Miałam kiedyś bardzo
dziwne hobby, a mianowicie zbierałam kamienie, wszystkie jakie tylko wpadły mi
w ręce.
Wieczorami je wszystkie
liczyłam i przesypywałam z wiaderka do wiaderka. シ
Moje dzieciństwo to
także poobdzierane kolana za każdym razem kiedy spadłam z roweru.
To agrest jedzony z
krzaka pełnymi garściami.
Wspominam ten czas z
łezką w oku, ponieważ ten czas już niestety nie wróci, ale wspomnień nikt mi
nie zabierze.
One są moje. ツ
Niczym człowiek się nie
przejmował i nie miał żadnych zmartwień.
Świat miał wtedy
zupełnie inne barwy.
A jak jest teraz?
Ogródek jest miejscem,
do którego niestety rzadko zaglądam, huśtawka stoi nadal w tym samym miejscu a
moje ulubione kwiaty, co roku kwitną tak samo pięknie jak kiedyś. シ
Post udostępniony przez Gośka (@optymistyczna_kobieta)
To właśnie dziadek jest
moim bohaterem z dzieciństwa.
Spędzaliśmy wtedy ze
sobą naprawdę sporo czasu.
To On obudził we mnie
małego człowieka wrażliwego na otaczający świat. I jeśli ktoś zaczepiłby mnie na ulicy i zapytał o moje pierwsze skojarzenie z Naszego dzieciństwa odpowiedziałabym, że to ten siwy (już teraz), starszy Pan i ten zielony zakątek.
To niezliczona ilość uśmiechów i radość z tych małych i najmniejszych rzeczy.
=)
Pamiętam i śmieję się na
samą myśl.
A co jest wyznacznikiem
Waszego dzieciństwa?
Mam nadzieję, że podobał
Wam się ten tekst.
Napisany prosto z serca,
z łezką, która się kręci.
Nie znam osób, które nie lubią słynnych ciastek typu "amerykanki". Sama jestem przeogromnym łasuchem, i często kupowałam je gdy miałam ochotę na coś słodkiego. Jednak nie od wczoraj wiadomo, że słodycze własnej roboty są o niebo lepsze od tych kupnych. Lubię spędzać czas w kuchni, w ten sposób się relaksuje i wyciszam, więc dla mnie to kolejny powód alby zaszyć się w tym moim kuchennym azylu. Smaczna frajda murowana. シ Takie ciasteczka idealnie sprawdzą się do popołudniowej kawy czy relaksie przy herbacie, dobrej książce i obowiązkowo czymś na ząb. Goście, którzy wpadają do Nas czasem na kilka minut, uraczeni kawą i tymi ciastkami, są niepocieszeni, kiedy na pytanie "gdzie kupujesz te ciastka", dostają odpowiedź, że nie dostaną ich w sklepie. Ale dobra informacja jest taka, że zrobicie je w kilka chwil, w domowym zaciszu, ze składników, które z pewnością znajdziecie w swojej kuchni. シ Nie ma tutaj nic skomplikowanego. =)
Składniki:
250 g mąki pszennej
80 g cukru
120 g margaryny (lub masła)
1 jajko
pół łyżeczki proszku do pieczenia
tabliczka czekolady (u mnie mleczna ale świetnie sprawdzi się tutaj także gorzka).
Przygotowanie: Czekoladę pokroić na małe kawałeczki. Miękką margarynę utrzyj z cukrem a następnie dodaj jajko. Przesianą wcześniej mąkę wraz z proszkiem do pieczenia, stopniowo dodawać do utartego już ciasta. Wrzucić pokrojoną wcześniej czekoladę i dokładnie mieszam wszystko łyżką. Z ciasta robię niewielkie kulki a następnie spłaszczam je ręką. Na wyłożoną papierem do pieczenia blachę układam gotowe ciasteczka. Piec przez 20 minut w 180 stopniach. Muszę Was jednak ostrzec, ponieważ jest jeden ogromny minus tych ciasteczek - znikają zbyt szybko. ツ Są po prostu przepyszne. Buźka. =*
Kiedy tylko termometr na zewnątrz zaczyna pokazywać minusowe temperatury,
moja skóra jest bardzo wysuszona i pęka, mimo kremów nawilżających czy
ochronnych pomadek.
Nic wtedy nie pomaga.
Krem, który znam jeszcze z czasów dzieciństwa, kiedy to mama smarowała mi
twarz przed wyjściem na mróz.
Półki w sklepach, aż uginają się pod ciężarem nowego asortymentu, więc i
ja, idąc za tłumem, testując nowości, które są na naszym rynku, zapomniałam o
tym kremie, którzy wszyscy rozpoznajemy po niebieskiej, charakterystycznej
zakrętce, będąc w Naszych domach od pokoleń.
Niegdyś niedoceniany przeze mnie krem, stał się tera moim przyjacielem do
zadań specjalnych.
Jest wszędzie. =)
W kosmetyczce, torebce, w łazience a nawet przy łóżku.
Jest to jeden kosmetyk, który ma wiele zastosowań. ツ
Baza pod makijaż – na co dzień to ten krem jest moją bazą i dopiero na
niego nakładam podkład czy korektor. Idealnie łączy się z innymi kosmetykami.
=)
Demakijaż – Bardzo dobrze i dokładnie rozpuszcza nawet ten bardzo mocny
makijaż. Bez problemu usunie wodoodporny tusz. Oczyszczając twarz, usuwając z
niej makijaż, jednocześnie pielęgnujemy naszą skórę. Mamy takie 2w1. =)
Pomadka do ust – kiedy moje usta są spierzchnięte a pomadka już nie daje
rady sięgam po ten krem, wspaniale nawilża, natłuszcza, koi i chroni.
Krem do rąk/do ciała – nivea ma bardzo tłustą konsystencję, która
idealnie radzi sobie z moją suchą skórą na rękach, jednocześnie łagodząc
wszystkie podrażnienia.
Włosy – sposób na niesforne włosy? Wystarczy odrobinkę kremu rozetrzeć w dłoniach
a następnie przeczesać nimi włosy.
Ochrona - Ratuje skórę przed zimą, mrozem i wiatrem. Często korzystam z
niego, kiedy wybieramy się na wspólne spacery z Amelką, aby ochronić jej
delikatną skórę.
Za kilka godzin pożegnamy 2018 rok a przywitamy nowy. Chciałabym Wam ale również i sobie, życzyć aby ten nadchodzący rok, przyniósł same piękne chwile oraz aby nasze marzenia stały się rzeczywistością. Aby Nowy Rok - był pięknym, dobrym i spokojnym czasem i aby oszczędził Nam łez, nerwów i chwil zwątpienia.
Życzę Wam... Znalezienia czasu na złapanie oddechu oraz na chwile relaksu w tym zabieganym świecie. Aby nadchodzące 12 miesięcy były pełne szczęścia i uśmiechów. Niech spełnią się nasze marzenia - nie tylko te małe ale i te troszkę większe. Do siego roku. シ
Ostatnie dni roku, to czas na podsumowania i refleksję.
Żegnając poprzedni rok, cieszyłam się i głęboko wierzyłam w to, że 2018 okaże się być rokiem lepszym i łaskawszym. Co przyniósł mi ten mijający rok? Z pewnością dużo stresów, łez, strach i chwile zwątpienia, był to rok pełen katastrof, ale i również szczęścia, uśmiechu i wiary, że po burzy zawsze wychodzi słońce.
12 miesięcy - to ogrom czasu, który według mnie nie został wykorzystany w 100%. Za bardzo skupiałam się na rzeczach, na które nie miałam wpływu. Blog jest moim miejscem w sieci, które daje mi naprawdę ogrom radości i nie małą dawkę inspiracji oraz twórczego myślenia. =) Przybyło tutaj w tym roku, wielu nowych czytelników, a blog cieszy się aż 101 wpisami, nie jest to jednak liczba, którą chciałam osiągnąć, ponieważ celowałam nieco wyżej.
Blogmas - to było ogromne, blogowe przedsięwzięcie tego roku. Przyznam Wam się, że byłam małym niedowiarkiem i nie wierzyłam, że uda mi się pisać dla Was codziennie. A jednak! =) Podsumowując ten rok, nie mogę nie wspomnieć o wpisach, które cieszyły się Waszym największym zainteresowaniem. A oto najchętniej odwiedzane i czytane wpisy 2018 roku:
STYCZEŃ - Idealne prezenty na 50-siąte urodziny - Urodzinoweprezenty.pl
LUTY - 8 dobrych nawyków, które wprowadziłam do swojego życia.
MARZEC - Najczęstsze kłamstwa rodziców - czyli dlaczego rodzice kłamią?
KWIECIEŃ - Nie traćmy czasu - Cieszmy się każdą chwilą - Uśmiechajmy się - 7 rzeczy, na które nie warto tracić czasu.
MAJ - Czego zazdroszczę swojemu dziecku?
CZERWIEC - Mini zoo - Dzień Dziecka
LIPIEC - Wzory, kolory, folklor oraz szczypta elegancji - Matuula
SIERPIEŃ - Komu w drogę... - temu Radosna Kuchnia
WRZESIEŃ - Z babki na babkę - czyli o przesądach słów kilka.
PAŹDZIERNIK - Lista rzeczy do zrobienia jesienią.
LISTOPAD - Kiełki mają moc - mój własny mini ogródek - Home & Kitchen Garden
GRUDZIEŃ - Pytania i odpowiedzi - czyli Świąteczne Q&A.
Czas nieubłaganie pędzi do przodu i wielkimi krokami zbliża się koniec roku. A ja głęboko wierzę w to, że nadchodzący rok będzie pięknym czasem, że te wszystkie wydarzenia, które zachwiały Nam na chwile świat, znajdą w nim swoje zakończenie.
Jak wyglądał Wasz rok? Był szczęśliwy czy cieszycie się, że już się kończy? Buźka. =*
Dziś jest ten magiczny dzień, na który wiele z Nas nie mogło się doczekać. Życzę Wam... abyście byli szczęśliwi. Doceńcie ten szczególny czas, który możecie spędzić z tymi których kochacie. Nie liczmy kalorii w te święta i wrzućmy na luz. Miłości, radości, spokoju, czasu spędzonego z rodziną oraz chwili wytchnienia i odpoczynku. Nie zapomnijmy jednak, kogo urodziny tak naprawdę obchodzimy i co jest tak naprawdę ważne! Magicznych i Wesołych Świąt!
Według mnie, mandarynkami, cynamonem, piernikami i kakao. シ
Tradycja mówi o 12 potrawach na wigilijnym stole.
Między innymi na tej liście znajduje się: barszcz z uszkami, zupa grzybowa, pierogi z kapustą i grzybami, kapusta z grochem, karp, kompot z suszu oraz makówki.
Dwunastu potraw, na Naszym rodzinnym stole nie było chyba nigdy, a przy najmniej ja tego faktu sobie nie przypominam.
Potrawy, które znajdują się na naszym wigilijnym stole, nie królowały na stole w moim rodzinnym domu (oprócz pierwszych czterech podpunktów-taki mały wyjątek) .
Kompot z suszonych owoców - przyznam Wam
się bez bicia, że nie przepadam, ale chociaż po troszku do kolacji jest. =) Tak
tradycyjnie.
Makówki - od kąt pamiętam, makówki były na naszym świątecznym stole i bardzo je
lubiłam, no właśnie... Gdy byłam w ciąży, po prostu mnie od nich odrzuciło. I
tak już zostało. Chodź w tym roku ich bardzo wyczekuje i chodź troszkę sobie
zjem. Może mi się znów odmieni? シ
Kapusta z grzybami i grochem - nie jest
ona moim ulubieńcem, ale nie wyobrażam sobie nie spróbować jej chodź trochę.
Jest ona moim pierwszym skojarzeniem, kiedy myślę o kolacji wigilijnej jeszcze
za dziecka.
Ryba - karpia na naszym stole nie ma. W zamian tego występuje u Nas miruna. シ Nie wiem dlaczego tak, ale stała się ona moją ulubioną.
Zupa grzybowa - jest to nieodłączny punkt każdej wigilii. Nie umiem pojąć jak
to się stało, że w moim rodzinnym domu na stole jej nigdy nie było.
Barszcz czerwony z uszkami.
Pierogi z kapustą i grzybami - uwielbiam =)
Krokiety - tutaj z kolei mój mąż je uwielbia, ja tylko próbuję.
Keks z bakaliami - Uwielbiam. ツ Koniecznie
wykończony lukrem i skórką pomarańczową kandyzowaną. Pycha. =)
Sernik - i tutaj mamy pewien zgrzyt, ponieważ mój mąż nie lubi rodzynek, zaś ja
nie wyobrażam sobie bez nich świątecznego sernika. シ
Sprawa bardzo się komplikuje, jeśli przy wigilijnym stole są również dzieci. Wiadomo, że jest wiele potraw, które są dla nich po prostu niewskazane z wielu przyczyn. Grzyby są dla dzieci zabronione aż do 12 roku życia, chodź wiele osób wypowiada się, że lepiej unikać ich nawet i dłużej, ze względu na częste zatrucia. Ale bez obaw - wszystko można obejść i dostosować do Naszych gości, zasiadających przy stole. U Nas sprawa wygląda dość prosto. I chodź Amelka do niejadków nie należy to za wigilijnymi potrawami nie przepada. Chodź jak tradycja mówi, próbuje wszystkiego co na jej talerzyku ląduje, chociaż po troszku. ツ Najbardziej w jej gusta trafił barszcz czerwony, ale tylko i wyłącznie z kubeczka, do picia. Z pierogami, sprawa ma się tak dość nietypowo, ponieważ na jej talerzu lądują one z serem, ale dzieciom jest wybaczone. =) Rybka również ma wzięcie (oczywiście bez ości). Niewiele ale pamiętajmy, że tak jak i my, nie zjemy zbyt wiele, tak i Nasze dzieci mają swój limit. シ
A jakie potrawy znajdują się na Waszych stołach? シ Buźka. =*
Jako, że już oficjalnie mamy zimę, postanowiłam zebrać wszystkie zimowe cytaty w jedno miejsce i zainspirować Was troszkę do stworzenia również swojego "Zeszytu cytatów".
Cytaty, które mnie inspirują lubię mieć pod ręką, aby zawsze móc do nich wrócić, więc jak już kiedyś Wam wspominałam mam swój magiczny zeszycik, w którym się one kryją. ツ
"Szczerze współczuję tym, którzy twierdzą, że śnieg nie ma
zapachu ani smaku. Biedni są ci, dla których biały puch pokrywający świat to po
prostu zmarznięta woda. Żal mi wszystkich, którym zima kojarzy się tylko z
przymusem noszenia ciepłych ubrań i odśnieżaniem szyb samochodowych przed
wyjazdem do pracy. Bo przecież zima to… bajka."
~Dawid Rosenbaum
"Tej zimy zauważyłam coś jeszcze. Że kiedy dzień jest bardzo
krótki i ciemny, spada śnieg. Śnieg, który jest biały i odbija światło. I
sprawia, że wszystko staje się jaśniejsze. Dzieje się to wtedy, kiedy jest
najciemniej."
~Małgorzata Halber
"Brnąc powoli przez zaspy, odkrył z przyjemnością, że spośród
wszystkich sposobów odzyskania spokoju ducha, jakich ostatnio poszukiwał,
bezszelestnie padający śnieg jest najelegantszy i najskuteczniejszy."
~Mark Helprin
"Ranki zimowe zrobione są ze stali,
mają metaliczny smak i ostre krawędzie. (…)
O siódmej rano, w styczniu, widać, że świat nie został stworzony
dla Człowieka, a na pewno nie ku jego wygodzie i przyjemności."
~Olga Tokarczuk
"Hu! hu! ha! Hu! hu! ha!
Nasza zima zła!
Szczypie w nosy, szczypie w uszy,
Mroźnym śniegiem w oczy prószy,
Wichrem w polu gna!"
~Maria Konopnicka
"Pełen nadziei idziesz zrywać w zimie kwiaty
dla swej królowej."
~Johann
Wolfgang von Goethe
"Można tak się zamknąć w zimie, że nie dostrzeże się wiosny."
~Stefan Garczyński
"Dopiero w samym środku zimy przekonałem się, że noszę w
sobie niepokonane lato."
~Albert Camus
"Widzisz – powiedziała – tyle jest tego, co nie znajduje
sobie miejsca ani latem, ani jesienią, ani na wiosnę. To wszystko, co jest
nieśmiałe i zagubione. Niektóre rodzaje nocnych zwierząt i tacy, którzy nigdzie
nie pasują i w których nikt nie wierzy… Trzymają się na uboczu cały rok. A
potem kiedy jest spokojnie i biało i kiedy noce stają się długie, a wszyscy
posnęli snem zimowym – wtedy wychodzą."
~Tove Jansson
"Brak mi cierpliwości do pór roku,
lecz twoje przybycie złagodziło chłód zimy."
~Neil Gaiman
"Ze wszystkich miesięcy najmniej lubił
listopad, bo to miesiąc kurczącego się dnia, niknącego światła i niepewności,
która jak sierota błąka się między jesienią a zimą."
~John Verdon
"Majaczyło mi się, że nadeszła zima. Mróz
przenikał mnie do szpiku kości, szczękałam zębami, a wielkie białe
prześcieradło kąpielowe leżało po moją głową jak całun śniegu."
~Sylvia Plath
"Tej zimy zauważyłam coś jeszcze. Że kiedy
dzień jest bardzo krótki i ciemny, spada śnieg. Śnieg, który jest biały i
odbija światło. I sprawia, że wszystko staje się jaśniejsze. Dzieje się to
wtedy, kiedy jest najciemniej."
~Małgorzata Halber
"I że śnieg wygląda z początku tak świeżo i
czystko, ale kiedy ludzie go rozdepczą, staje się najbrudniejszy na świecie,
całkiem szary, w żółtawe plamy, i tak jest zawsze – śnieg nigdy nie może
pozostać biały, a jednak co roku ma się nadzieję, że uda się jakimś sposobem
sprawić, żeby był do końca piękny."
~Jacqueline Wilson
"... Długi spacer, żeby to wszystko jeszcze
raz przemyśleć. Przy okazji zobaczyłam zupełnie inne oblicze zimy - błyszczący,
pachnący świeżością świat. Słońce wyparło tę męczącą, wszechobecną dotąd
wilgoć. Biel również była dziś inna, jakby odbita alabastrem i złotem."
~Hanna Kowalewska
"W głębi zimy zrozumiałem w końcu, że jest
we mnie niezwyciężone lato."
~Albert Camus
"Tymczasem mróz pukał do okien dziobkami
sikorek, wiatr trzeszczał w krokwiach dachów, pracowicie wznosił zaspy na
drogach."
~Zbigniew Nienacki
"Każdy ma swój płatek śniegu..."
~Orhan Pamuk
"Brnąc powoli przez zaspy, odkrył z
przyjemnością, że spośród wszystkich sposobów odzyskania spokoju ducha, jakich
ostatnio poszukiwał, bezszelestnie padający śnieg jest najelegantszy i
najskuteczniejszy."
~Mark Helprin
Bałam się zimy, zimą czas się ścina w szczękanie
zębów. Ścina się w lód i zaciśnięte usta, w pięść i kułak, trzeba wyrąbywać
przeręble, żeby dostrzec następne miesiące i jakąś bladą przyszłość.
Pierwszym dziełem od początku do końca zrobionym przez Melkę to ten uroczy żółw. 
